Heel soms zie je dat echtgenoten in de loop van het huwelijk alle twee tot de conclusie komen dat het achteraf gezien niet zo'n goed idee was om te trouwen. En op enig moment komen zij dan samen tot de conclusie dat een echtscheiding de beste oplossing is.
Dit soort echtscheidingen verloop bijna altijd vredig. Natuurlijk zijn er spanningen rondom de echtscheiding, natuurlijk is er onenigheid over praktische zaken, maar die worden vrijwel altijd zonder grote oorlogen opgelost.

Veel vaker is de situatie echter omgekeerd. Eén van de echtgenoten heeft besloten om te gaan scheiden en voor de andere echtgenoot komt die beslissing als een donderslag bij heldere hemel.
De echtgenoot die wil gaan scheiden, wil snel even naar een mediator en/of een advocaat om alle praktische zaken te regelen. De andere echtgenoot heeft nog nauwelijks of geen idee wat hem of haar overkomt en slaat dicht, doet helemaal niets meer, of (meestal enige tijd later) ontwikkelt een boosheid en woede die iedere discussie onmogelijk maakt. En de echtgenoot die alles even snel wilde regelen wordt boos omdat er niets geregeld kan worden.
En zo ontstaat de oorlog die veel echtscheidingen kenmerkt.

Als jij degene bent die wil gaan scheiden, dan moet je je realiseren dat je zelf waarschijnlijk al maanden (of wie weet al jaren) nadenkt over de problemen in het huwelijk. Je hebt afgewogen wat je gaat doen, scheiden of niet, en je hebt alle tijd gehad om de zaken op een rij te zetten. En blijkbaar heb je nagelaten om in een vroeg stadium over de problemen te spreken, want anders zou de verrassing voor de ander niet zo groot zijn.

Voor veel mensen is hun huwelijk de basis van hun leven. Hun verleden, hun heden en al hun toekomstdromen zijn verbonden aan die partner die zij ooit kozen als man of vrow voor het leven. En behalve een romantisch aspect, is er natuurlijk ook de financiële en maatschappelijke zekerheid die een huwelijk oplevert. En als er kinderen zijn, dan telt dat allemaal nog dubbel.
En als voor jouw partner het huwelijk het fundament van zijn of haar leven is, is het niet zo vreemd als jouw mededeling dat je wilt gaan scheiden en morgen even samen bij de advocaat langs wilt niet de reactie oplevert die jij graag zou zien.

Reken op een lange periode van verslagenheid, van geen actie willen ondernemen, van afwachten, van niet willen praten, van niets willen oplossen.
En probeer je in die periode de echtscheiding door te drukken, reken er dan op dat je later grote ruzie gaat krijgen over wat er is afgesproken, want jouw partner was eigenlijk nauwelijks in staat om iets af te spreken en is niet opgekomen voor zijn of haar eigen belangen. Dat gaat later dus nog een hoop procedures opleveren.

En reken daarna op een zeker zo lange periode van verontwaardiging, boosheid en woede.
Probeer je in die periode alles door te drukken, dan lukt dat alleen maar als je in alles toegeeft en alles cadeau doet. En ook al lijkt dat op dat moment een goede oplossing, reken er maar op dat je later spijt krijgt. Alweer een bron van nieuwe conflicten.

Wil je een duurzame echtscheiding, die niet nu al de conflicten in de toekomst in zich heeft, neem dan de tijd. Zorg ervoor dat je pas definitieve afspraken maakt over de gevolgen van de echtscheiding op het moment dat je daar alle twee toe in staat bent.